"Puentą życia jest pokonywanie trudności. Trudności łamią tylko, wyłącznie człowieka słabego, człowieka bez charakteru.(...) Tylko systematyczna, z uporem wykonywana praca, może dać należyte rezultaty."

prof. Tadeusz Konopiński

Profesor dr hab. Tadeusz Konopiński

Urodził się w 1894 w Wonieściu w powiecie kościańskim . Po ukończeniu gimnazjum podjął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1920 roku na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu w Poznaniu.

W 1921 uzyskał stopień naukowy doktora nauk rolniczych, a sześć lat później doktora habilitowanego. Ten ostatni tytuł otrzymał na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Z tą ostatnią uczelnią związał on swoje życie naukowe i zawodowe do wybuchu II wojny światowej. W 1931 jako docent uzyskał tytuł profesora. Obok pracy naukowej rozwijał działalność w samorządzie rolnym Wielkopolskiej Izby Rolniczej, zostając jej dyrektorem. Jego wielkim sukcesem było zorganizowanie Powszechnej Krajowej Wystawy w 1929. Powołał do życia czasopismo "Przegląd Hodowlany", a od 1927 został jego redaktorem naczelnym.

W czasie okupacji niemieckiej pracował w Kieleckiej Izbie Rolniczej, a od grudnia 1943 był jednym z organizatorów tajnych wykładów uniwersyteckich w Kielcach. Po zakończeniu okupacji powrócił z Kielecczyzny do Wrocławia, gdzie z całym zapałem włączył się do organizowania Wydziału Rolnego na Uniwersytecie i Politechnice Wrocławskiej. Został w 1945 pierwszym dziekanem Wydziału Rolnego, ponadto kierował Katedrą Hodowli Szczegółowej i Żywienia Zwierząt, a w 1946 otrzymał nominację
na profesora zwyczajnego .

Po usamodzielnieniu się Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu w 1951 był inicjatorem powołania do życia na niej Wydziału Zootechnicznego, którego w latach 1954-1956 był dziekanem. Ponadto pełnił funkcję dyrektora Instytutu Zootechniki w Krakowie.

Zmarł w 1965 we Wrocławiu i został pochowany został na cmentarzu św. Wawrzyńca przy ulicy Odona Bujwida.

Dorobek naukowy Tadeusza Konopińskiego stanowi 150 pozycji, w tym wiele oryginalnych prac z zakresu hodowli i żywienia zwierząt.

Wyrazem wysokiej oceny rangi dorobku naukowego profesora było wybranie go na członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk oraz honorowego Prezesa Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego.

Został odznaczony wieloma zaszczytnymi orderami i odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi, m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1932), Krzyżem Oficerskim Orderu "Merite agricole".