Ludów Polski – rys historyczny

    Pierwsza wzmianka na temat miejscowości pochodzi z 1297 roku i dotyczy wsi Ludow. W 1390 roku brzmienie nazwy zmienia się na Ludaw. W czasach późniejszych w wyniku germanizacji nazw własnych na Śląsku obowiązuje niemiecka nazwa Ludowa Polskiego Klein Lauden. Taka sytuacja trwa do 1945 roku.

Od czasów średniowiecza miejscowość istnieje w formie folwarku stanowiącego połączenie zabudowy pałacowo – dworskiej z zapleczem folwarcznym w postaci budynków gospodarczych oraz chłopskich chałup. Trwałym elementem infrastruktury był także park, którego pozostałości przetrwały do czasów współczesnych.

W XVI wieku Ludów Polski był własnością rodziny von Tscheche, aby w XVIII stuleciu stać się częścią dóbr w Borku Strzelińskim należącym do zamożnej rodziny von Canitz. Głową rodu w tym czasie był Georg Sigismund von Canitz, który zmarł w 1753 roku. Następni właściciele Ludowa Polskiego to pruski pułkownik Wilhelm Freiher von Canitz (1744 – 1805) oraz jego syn Friedrich Freicher von Canitz (1777 – 1836). W pierwszej połowie XIX wieku posiadłość zmienia właściciela w bliżej nieznanych okolicznościach. Prawdopodobnie w wyniku dziedziczenia nowym posiadaczem majątku zostaje porucznik D. Schmidt, a następnie człowiek o nazwisku Lubbert. W 1921 roku dzierżawcą starego dworku został Amtsrat Hecker z Prieborn czyli z Przeworna. Natomiast książka adresowa z 1937 roku podaje jako właścicielkę dworskich zabudowań Hedwig Rohde.

Zabudowania dworskie i folwarczne przetrwały II wojnę światową w nienaruszonym stanie. Być może właśnie dlatego w tym miejscu w 1946 roku ulokowane zostało trzyletnie Gimnazjum Rolniczo – Handlowe przekształcone w 1949 roku w czteroletnie Technikum Rolnicze, niestety przeniesione w następnych latach do Nysy. Tradycje kształcenia rolniczego w Ludowie Polskim jednak przetrwały. Od 1964 roku ponownie zaczęło funkcjonować Technikum Rolnicze, a w 1970 roku wzniesione zostały nowoczesne obiekty dydaktyczne wraz z warsztatami i internatem, które wraz z gospodarstwem rolnym stanowiły bazę dla kształcenia rolniczego w następnych dziesiątkach lat. Także sama miejscowość zmieniła charakter z folwarcznej wsi na drugi obok Strzelina ośrodek kształcenia młodzieży w Powiecie Strzelińskim.

                                                                                                                 Piotr Rozenek